Οι Οστεοπαθητικοί έχουμε την τάση να περιγράφουμε τρεις τύπους οξύ τραυματισμού δίσκου. Πολλοί θεωρούν τη δισκοκήλη, ως μία κατάσταση. Κατά τους οστεοπαθητικούς η διαφοροποίηση βασίζεται στο αν η διόγκωση του δίσκου θα περικλείεται στον εξωτερικό δακτύλιο του δίσκου (δακτυλίου) ή όχι.

Ο δίσκος είναι φτιαγμένος από ινοχόνδρινο ιστό και είναι διαμορφωμένος από στρώματα. Αποτελείται από ένα εξωτερικό συμπαγή ινώδη δακτύλιο, μέσα στον οποίο υπάρχει ένας μαλακός ινο-ζελατινώδης πολτός (πηκτοειδής πυρήνας) Ο ινώδης δακτύλιος αποτελείται από μερικά στρώματα συνδετικού ιστού, δομημένου από ένα στρώμα ινών που τέμνουν χιαστί τις ίνες του επόμενου στρώματος. Το αποτέλεσμα είναι μία ομάδα ιστών φτιαγμένων ώστε ν’ αντέχουν εξαιρετικά υψηλές πιέσεις. Ο πηκτοειδής πυρήνας μπορεί να κινηθεί προς όλες τις κατευθύνσεις και σε συνδυασμό με το ινώδη δακτύλιο συμπεριφέρεται σαν ένα μαξιλάρι νερού. Αυτό το μαξιλάρι εξασφαλίζει την ομοιόμορφη κατανομή των στατικών και δυναμικών πιέσεων πάνω σ’ ολόκληρο το μήκος του σπονδυλικού σώματος. Με λίγα λόγια αποτελεί, το μαξιλαράκι ή το αμορτισέρ που απορροφά τους κραδασμούς που δέχεται η σπονδυλική μας στήλη

Εξ αιτίας της χόνδρινης αυτής φύσης του, ο δίσκος έχει περιορισμένη αιμάτωση. Αιματώνεται κυρίως από τριχοειδή αγγεία στα σώματα τωνσπονδύλων. Σαν συνέπεια της φτωχής αιμάτωσης, προβλήματα του δίσκου αναπτύσσονται με τα χρόνια. Συγχρόνως όλοι οι τραυματισμοι των δίσκων (οξείς και χρόνιοι) καθυστερούν να θεραπευτούν περισσότερο από τραυματισμούς άλλων ιστών, πχ μυών ή οστών.  Μια σύντομη περίληψη των τριών τύπων οξύ τραυματισμού του δίσκου:

Διάταση Ινώδους δακτυλίου

Ο λιγότερο σοβαρός τραυματισμός του δίσκου συμβαίνει όταν ο ινωδης δακτύλιος τεντώνεται υπερβολικά  και διογκώνεται, προκαλώντας εντοπισμένο πόνο. Με σωστή θεραπεία, (ξεκούραση, υδροθεραπεία, οστεοπαθητική κινητοποίηση) ο οξυς πόνος υποχωρεί σε 3-5 ημέρες και το μεγαλύτερο μέρος της δυσκαμψίας σε 10-14 ημέρες.

Προβολή δίσκου

Τα εξωτερικά στρώματα του ινώδους δακτυλίου του δίσκου είναι ακόμα ανέπαφα, αλλά ο πηκτοειδής πυρήνας διαπερνά τα εσωτερικά στρώματα του ινώδους δακτυλίου που έχουν σπάσει, προκαλώντας εμφανή διόγκωση. Δεδομένου ότι ο εξωτερικός δακτύλιος παραμένει ανέπαφος, η προβολή μπορεί να υποχωρήσει, αλλά αν δεν αποκατασταθεί σωστά ,μπορεί να επανεμφανισθεί στο μέλλον

Ο πόνος συνήθως μετά από ένα περιστατικό που συνήθως περιλαμβάνει σκύψιμο προς τα εμπρός, και είναι και πάλι εντοπισμένος  στην περιοχή του προβλήματος.. Μέσα σε λίγες ώρες, ο πόνος μπορεί να γίνει πιο διάχυτος και να αντανακλά σε ολόκληρη την πλάτη και στο γλουτό, καθώς το σώμα μας αρχίζει και φλεγμαίνει στην περιοχή. Πολύ συχνά δημιουργείται μια αντιαλγική σκολίωση, καθώς η προβολή διογκώνεται και το σώμα προσπαθεί να απομακρύνει την πίεση από την πάσχουσα περιοχή

Κατά τη θεραπεία ο Οστεοπαθητικος θα επιχειρήσει αρχικά να μειώσει την φλεγμονή τοπικά, με ειδική υδροθεραπεία. Συγχρόνως με κινητοποίηση ΟΛΗΣ της σπονδυλικής στήλης θα μειώσει την πίεση που δέχεται ο πάσχων δίσκος. Η κινητοποίηση μπορεί να γίνει με ειδικές οστεοπαθητικές τεχνικές, με ήπια μάλαξη και διατάσεων μυών πέριξ της προβολής

Τα αποτελέσματα είναι συνήθως εξαιρετικά. Όταν τα συμπτώματα υποχωρήσουν, ο Οστεοπαθητικός θα δώσει  ειδικές ασκήσεις ενδυνάμωσης καθώς και μικρές αλλαγές στον τρόπο αντιμετώπισης συγκεκριμένων καταστάσεων έτσι ώστε να μειωθεί η πιθανότητα επανεμφάνισης του προβλήματος.

Πρόπτωση Δίσκου

Με την πρόπτωση, ο πηκτοειδής πυρήνας είναι τώρα έξω από τον εξωτερικό δακτύλιο και, κατά συνέπεια, το ύψος του δίσκου μειώνεται τώρα. Υπάρχει συνήθως λιγότερος πόνο στη σπονδυλική στήλη , αφού πλέον δεν υπάρχει τόση ένταση. Ωστόσο ο χώρος που περνάει το νεύρο είναιμικρότερος. Κομμάτι του δίσκου βρίσκεται στον ίδιο χώρο και μπορεί να πιέζει το νεύρο προκαλώντας πολύ μεγαλύτερο πόνο στο πόδι.

Η θεραπεία εδώ είναι πιο μακροπρόθεσμη με κύρια αρχή, να αυξηθεί ο  χώρος που περνάει το νεύρο. Μολονότι η άμεση μηχανική συμπίεση του νεύρου προκαλεί πόνο, υπάρχει επίσης μια χημική διόγκωση του νεύρου που κάνει το χώρο ακόμα μικρότερο και, κατά συνέπεια, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος

«μικρό χώρο -> συμπίεση νεύρων -> μεγαλύτερη διόγκωση μέσα στο μικρό χώρο -> περισσότερος πόνος κ.ο.κ.

Ο αρχικός στόχος της θεραπείας είναι να καταστεί  ο πόνος πιο υποφερτός και σταθερός με τη μείωση της συμπίεσης. Το σώμα προσπαθεί να αποφύγει θέσεις που προκαλούν πόνο και δημιουργεί μπλοκαρίσματα και ακαμψία , εξ αιτίας αυτής της υπερπροστασίας. Αυτά τα μπλοκαρίσματα και οι αλλαγές στην ισορροπία του σώματος προκαλούν έξτρα πόνο, που προστίθεται στον νευρογενή πόνο. Η προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε άμεσα και επιθετικά, αυτές τις αλλαγές στην ισορροπία, μπορεί να επιβραδύνει την ίαση. Μια προσπάθεια εξισορροπημένης αποκατάστασης είναι πιο σημαντική από το να στοχεύσουμε σε μια άμεση «θαυματουργή» λύση .

 

 

Ανάλογα με το μέγεθος ή την περιοχή της πρόπτωσης, η βελτίωση μπορεί να έρθει το συντομότερο σε δύο έως τρεις εβδομάδες, αλλά δεν είναι ασυνήθιστο να διαρκέσει τρεις μήνες ή περισσότερο.

Συνήθως, ο οστεοπαθητικός επιλέγει ισορροπημένη θεραπεία, δίνοντας αρχικά, οδηγίες για θέσεις και ασκήσεις που βοηθούν στη μείωση του πόνου. Συγχρόνως προσπαθεί κινητοποιώντας περιοχές γύρω από την πάσχουσα (όχι την πάσχουσα απευθείας) να μεγαλώσει το χώρο που περνάει το νεύρο, μειώνοντας παράλληλα τη φλεγμονή στα μαλακά μόρια γύρω από το νεύρο.

Η συντηρητική αγωγή προτιμάται συνήθως από τη χειρουργική, εκτός αν οι ενδείξεις συνιστούν το αντίθετο. Απώλεια μυϊκής μάζας στο πάσχον άκρο , ή ακράτεια αποτελούν ΑΜΕΣΕΣ ενδείξεις εγχείρισης. Συνήθως, το χειρουργείο μειώνει άμεσα τον πόνο. Αν ο πόνος παραμείνει και μετά την εγχείριση, είναι απαραίτητη η συνέχιση της οστεοπαθητικής θεραπείας , έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι η διαδικασία αποκατάστασης θα είναι επιτυχής.

Οι ασθενείς πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι η χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση αυτής της ζημίας συνήθως σημαίνει ότι μπορεί να φύγει ο πόνος, αλλά ο σπόνδυλοι που χειρουργούνται δεν είναι πλέον τόσο λειτουργικοί, όπως ήταν κάποτε.

Αποκοπή Δίσκου

Συμβαίνει όταν κομμάτι του πυκτοειδούς πυρήνα αποκολλάται από τον υπόλοιπο δίσκο και μπορεί να βρεθεί μακρία από το σημείο αποκοπής, και δεν έχει συνέχεια με τον υπόλοιπο δίσκο. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση συνήθως η συντηρητική αγωγή έχει πολύ καλά αποτελέσματα, και δεν απαιτείται πάντα χειρουργείο.

Πρέπει να αναφέρουμε στον κόσμο, ότι δεν είναι φυσιολογικό να πονάει η μέση μας για περισσότερο από μερικές ημέρες. Αν νιώσουμε πόνο στη μέση, ο οποίος δεν υποχωρήσει μετά από 4-5 μέρες καλό θα ήταν να επισκεφτούμε τον οστεοπαθητικό μας. Είναι πολύ ευκολότερο να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα στο ξεκίνημα του παρά όταν φτάσει να γίνει σοβαρό. Όλοι μεγαλώνουμε και όλοι γινόμαστε πιο δύσκαμπτοι, οπότε είναι καλό να δίνουμε μια μικρή προσοχή έτσι ώστε να καθυστερήσουμε ή να μειώσουμε τη φθορά.

Ελευθέριος Μουράτης

Οστεοπαθητικός Φυσιοπαθολόγος

www.facebook.com/pages/Κέντρο-Οστεοπαθητικής-Φυσιοπαθολογίας-Ελευθέριος-Μουράτης/408655552499595

Περισσότερο διάβασμα